s.

imperfection, incomplete state;
defectiveness, want, faultiness.

s.

ԱՆԿԱՏԱՐԵԼՈՒԹԻՒՆ ԱՆԿԱՏԱՐՈՒԹԻՒՆ. ἁτέλεια, τὸ ἁτελές. imperfectio. Պակասութիւն կատարելութեան. թերութիւն. պակասութիւն. էքսիքլիք. թագսիր.

Յանկատարելութենէ հաղորդ լինել կատարողական հանճարոյ։ Կերակուր կատարելագործ է կերակրողացն՝ զանկատարելութիւն նոցա եւ զկարօտութիւն լնուլ. (Դիոն.։)

Ի կատարելութենէ ելանել յանկատարելութիւն. (Կիւրղ. գանձ.։)

Փոփոխումն յանկատարելութենէն ի կատարումն. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ժ՟Զ։)

Ի գործոց՝ բազումս անկատարելութեամբ յարել՝ ո՛չ է պիտանացու. (Բրս. հց.։)

Անկատարելութիւն բանի. (Մաքս. նշ. եկեղ.։)

Անկատարութիւն ոգւոյն բանականի. (Խոր. ՟Ա. 2։)

Իսկ առ Աստուած՝ ո՛չ մարմին. եւ աճումն նորին, եւ ոչ անկատարութիւն. (Լմբ. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անկատարելութիւն անկատարելութիւնք
accusatif անկատարելութիւն անկատարելութիւնս
génitif անկատարելութեան անկատարելութեանց
locatif անկատարելութեան անկատարելութիւնս
datif անկատարելութեան անկատարելութեանց
ablatif անկատարելութենէ անկատարելութեանց
instrumental անկատարելութեամբ անկատարելութեամբք