Անհամար

adj.

ἁναρίθμητος. innumerabilis. Որոյ չիք համար կամ թիւ. անթիւ. անթուելի. անհաշիւ. համրանք չունեցօղ. հիսապսըզ. հատսըզ. սայըսըզ.

Զենուին արջառս եւ ոչխարս անհամարս եւ անթիւս (յն. մի բառ) ի բազմութենէ։ Մեռեալս անհամարս։ Անհամար մնացեալ են արտաքոյ այդր գրոյ. (՟Գ. Թագ. ՟Ը. 5։ Իմ. ՟Ժ՟Ը. 12։ ՟Գ. Մակ. ՟Դ. 14։)

Անհամար տեսիլս. (Ագաթ.։)

Գունդ կազմէր անհամար բազմութեամբ. (Եղիշ. ՟Բ։)

Անհամար բիւրուց. (Նար. ՟Ժ՟Ե։)

Կամ ἅλογος. որոց համարն ոչ է առեալ. ոչ հաշուելի. դժուարին ի հաշուել. սայըլմազ.

Աւուրքն առաջինք անհամա՛րք լիցին, զի պղծեցաւ գլուխ ուխտի նորա. (Ծուոց. ՟Զ. 12։)

Ինձ են անհամար իմոյս անձին բիծք. (Նար. ՟Հ՟Դ։)

adv.

Առանց համարոյ. անչափ.

Անհամար բամբասելով. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 21։)

Ի պահս եւ յաղօթս անհամար էր. (ՃՃ.։)

adj. adv.

Առանց համար պահանջելոյ, կամ քննելոյ. անպատուհաս.

Զիա՞րդ զյայտնի զմեղս անհամար թողուցու. (Մանդ. ՟Ժ՟Դ։)