that loves the ground, that stretches it self on the ground;
attached to the vanities of the world, secular, mundane;
low, vile.
ԳԵՏՆԱՆԱԽԱՆՁ որ եւ ՍՏՈՐԱՆԱԽԱՆՁ. χαμαίζηλος humilia aemulans, humi repens, terrae adfixus, depressus, sordidus Բերեալն իբր նախանձու առ գետին. հակեալ եւ յարեալ յերկիր որպէս ոմանք ի բուսոց եւ ի տնկոց. եւ Բնութիւն երկրաքարշ. վայրաբար. ստորին. անարգ. նուաստ.
Զգետնանախանձսն եւ զնուաստսն լքեալ՝ առ վերամբարձսն համբառնայ։ Որք հասանեն առ ծայրութիւնն, ոչինչ ամենեւին թոյլ տան գետնանախանձացն։ Գետնանախանձ շառաւեղաց յերկրի կողմն խոնարհեալ. (Փիլ.։)
Սանդղոց այնմիկ՝ զոր ետես երբեմն երանելին Յակովբ, որոյ էր ոմն առ երկիր եւ գետնանախանձ, եւ ոմն ի վեր քան զնա յերկիր ահա ձգեալ. (Բրս. սղ.։)
Գետնանախանձ եւ երկրաքարշ որթ զօրէն սեղխենւոյ զերեսօք երկրի տարածեալ իկոխումն։ Ի գետնանախանձիցն եւ յերկրաքարշ պատաղելոցն. (Պիտ.։)
Ի նուաստագունիցն եւ ի գետնանախանձից ի վեր ամբառնա։ Նուաստից եւ գետնանախանձաց իմաստից. (Նիւս. կուս. եւ Նիւս. երգ.։)
Գետնանախանձ նուաստութիւն. (Դիոն.։)
Փախչել ի գետնանախանձ յայսմ կարծեացս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 37։)