hy    |   fr

Դաւաճանումն, ման

s.

cf. Դաւաճանութիւն.

s.

Դաւաճանելն, եւ իլն. դաւումն.

Դաւաճանումն միայն լինէր մտաց տգիտաց. (Յհ. կթ.։)

Նենգապատիր դաւաճանմամբ. (Անան. եկեղ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif դաւաճանումն դաւաճանմունք
accusatif դաւաճանումն դաւաճանմունս
génitif դաւաճանման դաւաճանմանց
locatif դաւաճանման դաւաճանմունս
datif դաւաճանման դաւաճանմանց
ablatif դաւաճանմանէ դաւաճանմանց
instrumental դաւաճանմամբ դաւաճանմամբք