hy    |   fr

Երերումն, ման

s.

cf. Երեր.

s.

Երերիլն. երեր. երերանք. շարժ. սասանութիւն.

Երերումն հանապազորդ, տատանումն մարմնոյ. (Եփր. ծն.։)

Յանգիստ երերմունս տաժանմանց ընկղմեցաւ. (Ագաթ.։)

Յերերման եւ ի տատանման կան երկրայինքս ի մէջ փորձանաց։ Նայիդ է տեղի երերման՝ յերերմանէն կայենի կոդեցեալ. (Վրդն. ծն.։)

Դադարեսցէ երերումն յերկրէ. (Հ=Յ. մայ. ՟Ի՟Ը.։)

Զի դադարի մայրն յերերմանց (այսինքն յերերմանց) ... յերերմանէն եղեւ դադարեալ. (Գանձ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif երերումն երերմունք
accusatif երերումն երերմունս
génitif երերման երերմանց
locatif երերման երերմունս
datif երերման երերմանց
ablatif երերմանէ երերմանց
instrumental երերմամբ երերմամբք