two;
pair;
second;
besides, moreover.
(ուղղ. եւ գործ) երկուց, երկուս, հյց. եւ ուղղ) δύο duo, duae Միութիւն կրկնեալ. կէսն չորից.
Զերկուս լուսաւորսն։ Երկու երկու։ Երկուս երկուս։ Լաւ են երկու քան զմի։ Կամարք յերկուց կանգնոց։ Երկուս կանգունս։ Երկու կանգուն յերկայնութիւն.եւ այլն։
Զերկուսս զայս։ Զայս երկուսս. (Խոր. ՟Բ. 8։ եւ ՟Գ. 51։)
Զերկուսս զայսոսիկ. (Յհ. իմ. ատ.։)
Ի նոցանէ երկուն միայն թուով բաւական լիցին մեզ. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Երկուն եւս սուտ խօսիցին. (Ոսկ. ՟ա. տիմ.։)
Նախկի երթն՝ մինն երկուցն, եւ երկուսն երիցն՝ որպէս դաս ինչ ընկալցի. (Ոսկիփոր.։)
Իսկ (Եփր. ել.)
Երկուք յերկուց մատուցեալ գրէին զթուղթն խարդախութեան». իմա՛ երկոքին միայնակ։
Վեց թեւք միոյ, եւ վեց թեւք միոյ. երկո՛ւքն (իմա՛ երկոքումբք) ծածկէին զերեսս իւրեանց, եւ երկուքն ծածկէին զոտս իւրեանց, եւ երկուքն թռուցեալ. (Ես. ՟Զ. 2։)
Կենդանին ոչ կենդաննւոյն երկո՛ւք առաջացեալ եւ առաւելեալ է, երեւութիւ եւ յարձակմամբ. (Փիլ. այլաբ.։)
Երկո՛ւք աչօք եւ զուգիւք ականջօք. (Եղիշ. խաչել.։)
Մին միով ճանապարհաւ, եւ միւսն երկուք. (Յհ. իմ. պաւլ.։)
Երկուք հազարօք կանգնօք. (Նար. ՟Հ՟Ե։)
Պարտ է երկուօքն (այսինքն երկու իրօք) վարիկ առ օրէնսդրութիւնս, հաւանակութեամբ, եւ բռնութեամբ. (Պղատ. օրին. ՟Դ։)
ԵՐԿՈՒ. մ. Երկրորդ. միւս եւս.
Մի՝ զի յաւելցէ պատուիրել. եւ երկու զի եղիցի նմա օրինակ։ Նախ՝ վասն ծննդեան նորա. երկու՝ զի առ նա էր. (Եփր. ստէպ։)