hy    |   fr

Թագակապութիւն, ութեան

s.

cf. Թագադրութիւն.

s.

ԹԱԳԱԿԱՊՈՒԹԻՒՆ կամ ԹԱԳԿԱՊՈՒԹԻՒՆ. Թագաւորեցուցանելն. եւ Թագաւորելն.

Յուշ նմա արարեալ զերախտիս թագակապութեանն։ Իբր զնա գոլ պատճառք իւրում զրկութեանն, եւ Սմպատայ թագկապութեանն. (Յհ. կթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif թագակապութիւն թագակապութիւնք
accusatif թագակապութիւն թագակապութիւնս
génitif թագակապութեան թագակապութեանց
locatif թագակապութեան թագակապութիւնս
datif թագակապութեան թագակապութեանց
ablatif թագակապութենէ թագակապութեանց
instrumental թագակապութեամբ թագակապութեամբք