that flows or takes its rise naturally;
self-produced;
spontaneous, natural.
ԻՆՔՆԱԲՈՒԽ կամ ԻՆՔՆԱԲՈՒՂԽ. ինքնին բղխեալ. ի բնէ հոսեալ. որպէս յն. αὑτόρρυτος per se vel sponte profluens ինքիրմէ վազօղ.
Ինքնաբուխ ամենեցուն եւ բաւական առ պէտսն ջուր մատուցանի. (Բրս. հց.։)
Լեառն թաբոր շուրջ զիւրեաւն ունի ինքնաբուխ գուբս ջրոյ. (Եղիշ. երէց.։)
Ջուր ինքնաբուղխ կայ կողմ բեթղեհեմի. (Լմբ. սղ.։)
Այլեւ յարտասուէն՝ յնքնաբուխ ջըրէն՝ պարգեւեա՛ մեզէն. (Գանձ.։)
ԿԱՄ ներգ. Ինքնին եւ իւրմէ բղխօղ.
Տեառնամայր աղախինն՝ ինքնաբուղխ կենդանի ջրոյն եղեւ. (Ճ. ՟Գ.։)
ԻՆՔՆԱԲՈՒՂԽ. որպէս ինքնաբոյս, ինքնաբեր.
Որք անդստին ինքնաբուղխ բուսովք իւրեանց տուան մեզ ի կերակուր. (Վեցօր. ՟Է։)
Եւ որպէս Ինքնակամ. ինքնայօժար. կամակար. αὑτόματος, -τα a se ipso faciens, spontaneus
Անսպառ իսկ, եւ ինքնաբուղխ ունէին զամենայն. (Պղատ. օրին. ՟Դ։)
Ինքնաբուղխ կամօք իւրեանց խոտորնակ խորհրդովք յեղուլ տապալել կամին զբանս աստուածեղէն գրոց. (Վեցօր. ՟Բ։)