self-existent;
natural.
αὑτοεῖναι ipsum esse, qui est per se ipsum որ ինքնինեւ ինքեամբ միշտ գոյ. անեղ. անստեղծ. սեպհական ստորոգելի աստուծոյ.
Ինքնագոյ եւ ինքնակեանք մի բոլորիցս գերագոյն սկիզբն եւ պատճառ. (Դիոն. ածայ.։) ուր թարգմանեալ կայ նաեւ Ինքնագոլ։
Որպէս ինքնագոյ է, նոյնպէս եւ ինքնանուն է. (Եղիշ. ՟Բ։)
Ինքնագոյ, եւ գերագոյ. (Սկեւռ. աղ.։)
Կամ իբր Ինքնագոյական. անեղական. արարչական. աստուածահրաշ.
Որ ինքնագոյ հրաշիւք հիմնեցոյց ի վերայ հիման սուրբ առաքելոցն. (Շար.։)
ԻՆՔՆԱԳՈՅ. ըստ փիլիսոփայից՝ իբր Ըստ ինքեան կամ յնքեան ենթակայացեալ. որ եւ ԻՆՔՆԱՍՏՈՐԱԿԱՅ. որպիսզի է գոյացութիւն. ուր Պատահումն ի գոյացութեան եւեթ գոյ՝ այսինքն ենթակայանայ.
Սովորութիւն է արիստոտելի զբնութիւն ըստ ինքեան անուանել, որպէս ինքնագոյ ինքն յիքեան գոլով. (Դամասկ.։)
Զի ինքնագոյ է գոյացութիւն, ի գոյացուցչէն յիրաւի նախադասեցաւ քան զամենայն եկամուտսն, որ է պատահումն. (Ոսկիփոր.։)
ԻՆՔՆԱԳՈՅ ըստ ՟Գ նշ. որպէս Գոյացութիւն ըստ ինքեան ենթակայացեալ.
Ինքն յինքեան իմանայ, ինքն յինքեան հանգչի (հոգի բաժանեալ ի մարմնոյ) ... ինքնագոյ իմացութիւն, ինքնալուր, ինքնատես. (Եղիշ. հոգ.։)