silence;
interruption, cessation.
cf. ԼՌՈՒԹԻՒՆ.
յաւիտենականս եւ անմարմինս դադարումն, եւ ներգործութեանցն լռումն, ըստ բնութեան գործելնառնէ. (Մաքս. ի դիոն.։)
Աստ արտասուքն մխիթարութիւն ունի եւ լռումն. (Տօնակ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | լռումն | լռմունք |
accusatif | լռումն | լռմունս |
génitif | լռման | լռմանց |
locatif | լռման | լռմունս |
datif | լռման | լռմանց |
ablatif | լռմանէ | լռմանց |
instrumental | լռմամբ | լռմամբք |