silence;
 interruption, cessation.
cf. ԼՌՈՒԹԻՒՆ.
յաւիտենականս եւ անմարմինս դադարումն, եւ ներգործութեանցն լռումն, ըստ բնութեան գործելնառնէ. (Մաքս. ի դիոն.։)
Աստ արտասուքն մխիթարութիւն ունի եւ լռումն. (Տօնակ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | լռումն | լռմունք | 
| accusatif | լռումն | լռմունս | 
| génitif | լռման | լռմանց | 
| locatif | լռման | լռմունս | 
| datif | լռման | լռմանց | 
| ablatif | լռմանէ | լռմանց | 
| instrumental | լռմամբ | լռմամբք |