s.

silence;
interruption, cessation.

cf. ԼՌՈՒԹԻՒՆ.

յաւիտենականս եւ անմարմինս դադարումն, եւ ներգործութեանցն լռումն, ըստ բնութեան գործելնառնէ. (Մաքս. ի դիոն.։)

Աստ արտասուքն մխիթարութիւն ունի եւ լռումն. (Տօնակ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif լռումն լռմունք
accusatif լռումն լռմունս
génitif լռման լռմանց
locatif լռման լռմունս
datif լռման լռմանց
ablatif լռմանէ լռմանց
instrumental լռմամբ լռմամբք