Խոնարհագոյն

adj.

ταπεινότερος, ἤττων, καταδεέστερος, κατώτατος humilior, minor, inferior, infimus. Առաւել խոնարհ (ըստ ամենայն նշ). Ցածագոյն. ստորնագոյն. վայրագոյն. նուաստագոյն. յետնագոյն.

Եղիցի խոնարհագոյն, եւ մի՛ եւս բարձրասցի ի վերայ ազգաց։ Հազարաւորն իմ խոնարհագոյն է ի մէջ մանասէի։ Զկնի քո յարիցէ այլ թագաւորութիւն խոնարհագոյն քան զքեզ։ Կացուցի ի խոնարհագոյն տեղիսն յետոյ պարսպին. (Եզեկ. ՟Ի՟Թ. 15։ Դտ. ՟Զ. 15։ Դան. ՟Բ. 39։ Նեեմ. ՟Դ. 13։)

Խոնարծհագունօքս նախ կրթեմք զձեզ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 21։)

Այլովքն խոնտրհագունիւք պաշտօն մատուցանեմք. (Եզնիկ.։)

Քան զկրսերս ձեր խոնարհագոյն եմ. (Եղիշ. ՟Ը։)

Առ խոնարհագոյնն քան զինքն վարել եղբորորդի (առ զովա)։ Քան զխոնարհնգոյնս ի տարերացն. (Պիտ.։)

Ոչ բարձրագոյն, այլ խոնարհագոյն բանք. իբր նուաստագոյն կամ պարկեշտագոյն. (Ագաթ.։ Շ. մտթ.։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 26. 29։)

Առաւել խոնարհ սրտիւ կամ սիրտ.

Ամբարտաւանիցա ... եւ խոնարհագունիցն. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ժ՟Ա։)

Որոյ սիրտ խոնարհագոյն է, սիրուն է նա բարձրացելոց. (Մծբ. ՟Թ։)

adv.

ԽՈՆԱՐՀԱԳՈՅՆ. մ. Կարի խոնարհաբար. պարկեշտագոյնս.

Խոնարհագոյն կամ խոնարհագոյնս.

Խոնարհագոյն կամ խոնարհագոյնս խօսել։ Խոնարհագոյն իմն բարբառել կամ խօսել. (Ոսկ. յհ. ստէպ։)

Եւ Ի վայր կոյս. դէպ ի վար.

Եխից զելս ջրոյն զվերին, եւ ուղղեաց խոնարհագոյն յարեւմուտս կողմն. (՟Բ. Մնաց. ՟Լ՟Բ. 30։)

Անտի ելեալ խոնարհագոյն նաւեցաք ի կիպրոս։ նաւեցաք խոնարհագոյն ի կրետէ. (Գծ. ՟Ի՟Է. 4. եւ 7։)

Եւ Ի ստորեւ. փոքր մի զկնի. վերը, էտեւ.

Որպէս խոնարհագոյն մասնաւորաբար գրեմ. (Արծր.։)

Եւ խոնարհագոյն եւս ասէ, թէ հեղից ի վերայ տանդ դաւթի. (Ագաթ.։)