Armenian.
ՀԱՅԵՑԻ որ եւ ՀԱՅԱՑԻ. (ռմկ. հայաստանցի) Հայ ազգաւ. եւ Սեպհական հայոց աշխարհի կամ լեզուի. հայերէն.
Ազատ ոմն հայեցի զօրաց վասլին որդի տաճատայ իշխանին տարոնոյ։ Խատապ եւ վասիլակ իշխանք հայեցիք (զօրավարք յունաց՝ իբր հայհոռոմք). (Ուռհ.։)
Դաւիթ անյաղթ փիլիսոփայ՝ ազգաւ հայեցի, իմաստիւ հելլենացի. (Ոսկիփոր.։)
Այս՝ սիւնեցի զրուցաց կարգ է, կմ բոլոր իսկ հայեցի. (Արիստակ. գրչ.)
Բայցդ բառ է հայեցի. (Տօնակ.։)
Անգոսնեացն եւ անգուշեաց մի բառ է. շայն ասորի, եւ սէ հայեցի. (Երզն. քեր.։)