(ցորենոյ) sickle, reaping-kook;
(խոտոյ) scythe.
ՄԱՆԳԱՂ կամ ՄԱՆԿԱՂ. (լծ. եբր. մակէլ, մէկէլլա. վր. մանգա՛լի ). δρέπανον, δρεπάνη falx. Գերանդի փոքր կամ միջակ կամ մեծ. գործի երկաթի հանդերձ մեղեխաւ՝ գալարեալ ձեւով իբրու ման գալով՝ ի քաղել զցորեան, զխոտ, եւս եւ զխաղող. ... (որ եւ եբր. տարպան, յն. դրէ՛բանօն ).
Առաքի մանգաղ, զի հասեալ են հունձք. (Մրկ. ՟Դ. 29։)
Ի սկսանելոյ մանգաղի քոյ յոճ։ Մանգաղ մի՛ արկանիցես յոճ ընկերի քոյ։ Հատանիցէ զմանր մանր ողկուզացն մանգաղաւ։ Արկէ՛ք մանգաղք զի հասեալ են կութք. (Օր. ՟Ժ՟Զ. 9։ ՟Ի՟Գ. 24։ Ես. ՟Ժ՟Ը. 5։ Յովէլ. ՟Գ. 13։)
Ցուցանէ զաքարիաս զպտիժ գերանդւոյն, զոր յոյնն (կամ եբր) մանգաղ ասէ. (Սեբեր. ՟Զ։)
Գայ հասանէ առ հասկ հասակիս անհնարին բարկութեամբ՝ մանգաղն առ հունձսն. (Նար. ՟Լ՟Ը։)
Դեւն կամէր հարկանել զմակար մանգաղովն, եւ ոչ կարաց. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Զ։)