cf. Մեծաբանիմ.
μεγαλορρημονέω magna loquor, jacto. Մեծաբան լինել, մեծամեծս խօսլե, կամ կոտորել. յնդուգն բարբառել. Տե՛ս (Սղ. ՟Լ՟Դ. 26։ ՟Ծ՟Դ. 13։ Եզեկ. ՟Լ՟Ե. 13։ Աբդ. 12։ Յուդթ. ՟Զ. 13։)
Սաղմանէս պարծէր եւ մեծաբանէր՝ որոտալ իբրեւ զեւս, եւ փայլատակունս առնել. (Նոննոս.։)
Ոչ առ աստուած մեծաբանեալ էր յովբայ։ Մեծաբան ել ասէր զնմանէն ընդդէմ աստուծոյ. (Իսիւք.։)
Զիջանէ զկնի քում մոլորութեանդ, եւ դու մեծաբանես, ունչ առնես. (Լմբ. պտրգ.։)
Դարեհ մեծաբանելով զայս գրէ. (Պտմ. աղեքս.։)
Ի վերայ ծնողաց մեծաբանել. (Ոսկիփոր.։)