(իբր արմատ Նշմարի, նշմարելոյ). որպէս σκιώδης, ἁμαυρός umbraticus, obscurus. Աղօտ. մթին. ստուերամած. աղջամղջին. խաւարչտին. խաւարային. մու՛թ.
Արգելին զնա ի խուց մի նեղ եւ անձուկ եւ նսեմ. (Վրք. հց. ՟Ը։)
Մարմինն ոչ իմանայա զգործ հոգւոյն յաղագս նսեմ կենացն. (Երզն. մտթ.։)
Մի՛ ի նսեմ տան բնակեսցեն. (Ոսկիփոր.։)
ՆՍԵՄ. գ. σκίας, σκότος umbraculum, obscuritas. Մութն. խաւար. աղջամուղջ. մռայլ. ստուեր. գիշեր. պ. նէս, նէսէր, սայէ.
Նսեմաւ եւ միգիւ ի վիհն յաւիտենական խաւարին տանջեսցին. (Շ. յուդ. ՟Ժ՟Ե։)
Նսեմաւ ի վերայ դիականացն բանակէին. (Խոր. ՟Բ. 43։)
Լուսին յետ արեգական զնսեմ գիշերոյ զարդարէ. (Սարկ. տոմար.։)