μή ὅν, οὑκ οὗσα non existens, nihil, nulla. Որ ոչ է, կամ ոչ գոյ. չգոյ. ոչինչ.
Ոչ եթէ յէութենէն աստուծոյ ելանեն գործքն, այլ՝ կամքն կացուցանեն զչէն յէ, եւ զչգոյն ի գոյ. (Սեբեր. ՟Ե։)
Եցոյց յոչնչէ ինչ զչէսն։ Չէրն՝ չէին վասն չէին յաշտ առնէր. (Եզնիկ.։)
Եւ ոչ զչէն ինչ ընդ էին համեմատէր. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 16։)
Գիտութեամբ էիցն ի չէիցն միշտ խաբեցեալ։ Չէիցն ակնկալութեամբ՝ չեկաց յոր ինչ էրն. (Նար. ՟Ի՟Գ. ՟Ղ՟Գ։)
Որ զէն աստուած ուրանայ, ինքն լինելոց է չէ։ Ես աստուած ոչ երբէք կործանեցի. քանզի զչէսն զիա՛րդ մարթ էր կործանել. (Ճ. ՟Բ. Ճ. ՟Ա.։)
Պատմեալ զչէոցն իբր զեղելոց. (Նար. ՟Խ՟Ե։)
Եթէ աբրահամ մեռեալ է (իբրեւ չքացեալ), եւ սահակ եւ յակոբ, ապա ուրեմն իցէ աստուած չէոցն. (Կոչ. ՟Ժ՟Զ։)
Ակն աստուծոյ՝ էոցն եւ գոյիցն է, եւ ոչ թէ չէոցն. (Վանակ. յոբ.։)