to serve, to wait on, to assist;
to administer, to bestow, to confer;
— փառաց ուրուք, to serve to a person's glory;
— հրամանի, to fulfil, accomplish or execute an order or command.
Որդի մարդոյ ոչ եկն սպասաւորիլ, այլ սպասաւորել. (Կիւրղ. գանձ.։)
Հրեշտակք սպասաւորեն զօրէնս, եւ խօսին նոքօք։ Սպասաւորին մեծամեծքն մեծամեծօքն, եւ փոքունք փոքումբք. (Պիտառ.։)
Զծառայի կերպարանս առեալ, եւ եկեալ՝ ոչ ի սպասաւորիլ, այլ՝ ի սպասաւորել բազմաց. (Մեկն. ղկ.։)
Մինչ մանուկն էր՝ սպասաւորէր զջորիս եղբարցն. (Վրք. հց. ՟Դ։)
Զինչ շնորհս որ տայ քեզ աստուած, ի պէտս կարօտելոց սպասաւորեա՛ զայն. (Նեղոս.։)
Ամենեցուն սպասաւորէ հաւատս. (Լմբ. ստիպ.։)
Կենդանեօքն փառաւորեալ սպասաւորի։ Ի հրեշտակաց սպասաւորեցան։ Սպասաւորեալդ ի հրեշտակաց. (Պիտ.։ Նար. յովէդ.։ Շար.։)
Բանք ի մտաց յառաջ եկեալք, եւ լեզուաւ սպասաւորեալք՝ յասողէն առ լսողն փոխին. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)
Առանց կամաց իւրոց սպասաւորէ արարածոցս արեգակն։ Սպասաւորեմք սուրբ ոսկերաց նոցա. (Եղիշ. ՟Ը։)
Ե՛կ հրեշտակ, սպասաւորեա՛ սքանչելեացս. (Ոսկ. յաւետիս.։)
Անհասութեան խորհրդոյն սպասաւորեցեր. (Շար.։)
Արագագոյն սպասաւորեսցէ սուրն, եւ յուղարկեսցէ զմեզ ի քրիստոս. (Ճ. ՟Բ.։)
Սպասաւորելով լինէր կամակատար. (Խոր. ՟Ա. 33։ 3)