ՎԱՅՐԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆ ՎԱՅՐԱԲԵՐՈՒՄՆ. καταφέρεια pronitas, demissio. Ի վայր բերումն, իջումն, կործանումն, կորացումն.
Վարաբերութեամբ իսկ անյիշատակ զբարձումն ի տեղեացն կրիցեն (ծառք)։ Լքումն եւ վայրաբերումն պարանոցին. (Պիտ.։)
Զանկոխն գնասցէ ճանապարհ ըստ իւրում վայրաբերութեան (կամ վայրաբեր բնութեան). (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Գ.)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վայրաբերումն | վայրաբերմունք |
| accusatif | վայրաբերումն | վայրաբերմունս |
| génitif | վայրաբերման | վայրաբերմանց |
| locatif | վայրաբերման | վայրաբերմունս |
| datif | վայրաբերման | վայրաբերմանց |
| ablatif | վայրաբերմանէ | վայրաբերմանց |
| instrumental | վայրաբերմամբ | վայրաբերմամբք |