cf. Վաւաշեմ.
ՎԱՒԱՇՈՏԵԼ ՎԱՒԱՇՈՏԻԼ. cf. ՎԱՒԱՇԱՆԱԼ, շել, իլ.
Մի եւ նոյն զօրութիւն է պարկեշտանալոյ եւ վաւաշոտելոյ. պարկեշտանալն՝ առաքինութեան ունակութիւն է, իսկ վաւաշոտելն՝ չարութեան։ Ո՛չ զօրութիւն է՝ որ տայն մեզ վաւաշոտել կամ ստել, այլ յօժարութիւն. (Նիւս. բն.։)
Պա՛րտ էր որ հանճարն զերծուցեալ էր զինքն ի հիւանդանալոյ, ի մեղանչելոյ, ի վաւաշոտելոյ. (Լմբ. ժղ.։)
Սիղեղաբար վաւաշոտէր ի կին մի. (Կաղանկտ.։)