cf. Տարեւորական.
ἑνιαύσιος, ἑνιαυσιαῖος anniculus. Տարեկան. տարեւորական. միըոյ տարւոյ. ունօղ զտթարիլ մի. եւ Որ ինչ լինի ի միջոցի ամի միոյ, կամ ամըստամէ. տարւան.
Ոչխար կատարեալ արու տարեւոր։ Երկուս գառնիս տարեւորս անարատս։ Որոջք տարեւորքս։ Որեւովք տարեւորօք.եւ այլն։
Իսկ (՟Ա. Թագ. ՟Ժ՟Գ. 1.)
Որդի տարեւոր սաւուղ ի թագաւորել իւրում. իմա՛ չափահաս, կամ պարզամիտ որպէս տղայ տարեկան։
Սիմաքոս, որդի ասէ իբրեւ տարեւոր, այսինքն է միամիտ եւ անփորձ ի չարեաց. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Զերկուս ամս՝ որ իբրեւ զտարեւոր տղայ անմեղ էր ի չարեաց. (Սկեւռ. յար.։)
Ի բաշխումն հարկից տարեւորաց բերոյ։ Ժամանակաց եւ տարեւոր ժամանակաց պատճառ։ Զտարեւոր սպասաւորութիւնն։ Յետ տարեւոր տառապանացն։ Տարեւոր պատուել զնա տօնիւք։ Զհասսլ տարեւորս։ Տարեւոր մի ժամանակ։ Ի տարեւոր տարեկանաց. (Փիլ. ՟ժ. բան.։ եւ Փիլ. լին. ՟Դ. 51։ Եղիշ. ՟Բ։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 12։ Շ. թղթ.։ Ճ. ՟Ա.։ Եւս. քր. ՟Ա։ Մծբ. ՟Ա։)
ՏԱՐԵՒՈՐ ՀՈՂՄ. cf. ՏԱՐԵԿԱՆ ՀՈՂՄ. ἑτησία, -αι
Անտիպատրոս տիրեալ աւուրս խ (կամ խե). զնա մակեդոնացիք Տարեւոր կոչեցին. քանզի այնչափ ժամանակս տարեւոր հողմք հնչեն. (Եւս. քր. ՟Ա։)
ՏԱՐԵՒՈՐ. որպէս Տարեկան ռոճիկ կամ տուրք.
Բաշխել նոցա զտարեկանաց տարեւորն։ Այլեւ զդահեկանացն եւս տարեւորս բաշխեսցէ տացէ նոցա. (Յհ. կթ.։)
ՏԱՐԵՒՈՐ. մ. Տարեւոր ժամանակաւ. զամ մի.
Միոյն տարեւոր ասաց ունել զնա ի վերայ երկրիս, եւ միւսոյն տարեւոր պահել ի դժոխս. (Նոննոս.։)