ἁόργητος. ira carens, qi non irascitur, aut irasci non solet. Ազատ ի կրից բարկութեան (Աստուած). եւ (մարդ) անբարկացօղ. հեզ. հեռի ի բարկանալոյ.
Ըստ բնութեանն անբարկանալի է Աստուած։ Անբարկանալի է բնութեամբ. (Մխ. երեմ.։)
Բարկացուցաք զանբարկանալի բնութիւնն. (Սարգ. յկ. ՟Ե։)
Զանբարկանալին ի ցասումն ածեն. (Վրք. հց. ԻԶ։)
Անբարկանալի մտօք զաղօթսն Աստուծոյ նուիրել. (Խոսր.։)
Երանէ տէրն ոչ զամենեւին անբարկանալին. (Շ. մտթ.։)
Զինքն զարդարել հեզութեամբն եւ անբարկանալի լինելովն. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ժ՟Ա։)