summoned;
ill-treated;
— առնել, to condemn, to blame, to reprobate, to ill-treat, to offend in words, cf. Դատափետեմ, cf. Հարստահարեմ, cf. Նեղեմ, cf. Ատեմ.
Փետեալ ի դատի. հարստահարեալ. նեղեալ. եւ Նեղիչ.
Դատափետ լինէր իբրեւ զքրիստոնեայ. (Ճ. ՟Ա.։)
Ոչ բամբասիցի, եւ ոչ դատափետ ձգձգիցի. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 16։)
Այն լեզուք են, որով մարգարէք դատափետ եղեալ թոպեցան։ Դատափետ աղաղակն զիս պաշարեալ (ի բանտի). (Յհ. կթ.։)
ԴԱՏԱՓԵՏ ԱՌՆԵԼ. cf. ԴԱՏԱՓԵՏԵԼ
ԴԱՏԱՓԵՏ ԼԻՆԵԼ. որպէս Դատափետ առնել, ի դատ քաշել. դատախազ լինել.
Դատափետ եղեն դպիրքն առ պիղատոս, դատաստանաւ բառնալ ի խաչ բողոքեն. (Շ. տաղ. (ա՛յլ ձ. դատապետ. ա՛յլ, դասապետ։))