hy    |   fr

Նաւակոծիմ

vn.

to suffer shipwreck, to be lost, to perish by shipwreck.

ձ.

ՆԱՒԱԿՈԾ ԼԻՆԻՄ, ՆԱՒԱԿՈԾԻՄ. ναυαγέω naufragor. Կրել ալէկոծութիւն. եւ Բախիլ նաւու զքարի. նաւաբեկիլ.

Երիցս նաւակոծ եղէ. (՟Բ. Կոր. ՟Ժ՟Ա. 25։)

Նաւակոծեցան ի հաւատսն. (՟Ա. Տիմ. ՟Ա. 20։)