cf. Տուգանք.
- ՏՈՒԳԱՆ կամ ՏՈՒԳԱՆՔ. ζημία mulcta, paena, damnum καταλλαγή permutatio. իբր Տուժանք. Նոյն ընդ Տոյժ. տոյժք։ Փոխարէնն վնասուն, պատիժ.
Տուգանօք տուժեսցին։ Տուգանս պահանջել։ Եթէ ի տանջանս, եթէ ի տուգանս. (Ես. ՟Թ. 5։ ՟Ա. Եզր. ՟Ը. 27։ ՟Բ. Եզր. ՟Է. 26։)
Ո՛ տուգանիս։ Ո՛վ մեծի տուգանիս. (Ածաբ. կիպր.։ Սարգ. յկ. ՟Բ։)
Հարիւր դրամ տուգան տացէ։ Զտուգանն՝ զոր հրամայեն կանոնք, երկպատիկ տացեն. (Կանոն.։)
Մինչ դեռ ի պայքարին եւ կամ ի տուգանին իցեն. (Մխ. դտ.։)
որք ի հարցուկս երթան, տուգան կալցին։ Տուգան մի՛ առցէ։ Տուգանին հայր եւ մայր աղջկանն մի՛ իշխեսցեն. (Կանոն.։)
Եղիցի պատմուճանի տուգանք յաղթողիս. մեկնակ տուգան զգրաւին հատուսցէ։ Գրաւականին տուգանս հատուսցուք. եւ ի քէն մահու տուգանս փոխանակ անհաւանութեան պահանջեսցուք. (Փիլ. սամփս.։)
Տոյժն տուգանաց։ Ո՛վ տուգանացս։ Համբերել նայապէս զրպարտողացն տուգանաց. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 7։ Վրք. հց. ՟Ժ՟Բ։ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ա։)