Ապստամբող, ի, աց

adj.

որ եւ ԱՊՍՏԱՄԲԵԱԼ, ելոյ, ոց. Որ ապստամբէ կամ ապստամբեաց. ապստամբ.

Ի ձեռս թշնամեաց մերոց անօրինաց, խստաց, եւ ապստամբողաց. (Դան. ՟Գ. 32։)

Զի պահեսցին յիշատակք ազգաց ապստամբողաց. (Խոր. ՟Գ. 48։)

Զապստամբեալն յաստուծոյ. եւ այլն. (Շար.։)