adj.

agreeable to or pleases God.

adj.

Հաճոյ կամ հաճոյական եւ ընդունելի Աստուծոյ.

Ուր գանձեալ կամ ամենայն հոգիք աստուածահաճոյիցն. (Սիսիան.։)

Աստուածահաճոյս երեւել. (Պիտ.։)

Աստուածահաճոյ կանոն, կամ աղօթք, արտասուք, վարք։ Հեծութիւնս աստուածահաճոյս. (Ագաթ.։ Կորիւն.։ Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա։ Յհ. կթ.։ Նար. ՟Գ։)