ԱՐԴԱՐԱԴԱՏՈՂՈՒԹԻՒՆ ԱՐԴԱՐԱԴԱՏԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ. cf. ԱՐԴԱՐԱԴԱՏՈՒԹԻՒՆ.
Ուրանան զճշմարտութիւն եւ զարդարադատողութիւնն Աստուծոյ. (Եփր. աղքատ.)
Ճշմարտութիւն արդարադատաւորութեան Աստուծոյ։
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | արդարադատողութիւն | արդարադատողութիւնք |
accusatif | արդարադատողութիւն | արդարադատողութիւնս |
génitif | արդարադատողութեան | արդարադատողութեանց |
locatif | արդարադատողութեան | արդարադատողութիւնս |
datif | արդարադատողութեան | արդարադատողութեանց |
ablatif | արդարադատողութենէ | արդարադատողութեանց |
instrumental | արդարադատողութեամբ | արդարադատողութեամբք |