s.

ԱՐՏԱՓԱՅԼՈՒԹԻՒՆ ԱՐՏԱՓԱՅԼՈՒՄՆ. φαιδρότις nitor, splendor Արտափայլելն. պայծառ ծագումն. նշոյլք. ցոլք լուսոյ.

Պարտ էր յայտնի լինել ի ստուերամած խաւարին արեգակնական արտափայլութեան Ճ. (՟Բ.։)

Ի ներքուստ յԱստուածութենէն էր արտափայլումն. (Երզն. մտթ.։)

Յարտափայլմանէ փայլատականցն։ Զանճառ ծնունդդ հայրական, զարտափայլումն միշտ լուսոյդ ի մշտնջենաւորէն. (Բենիկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif արտափայլումն արտափայլմունք
accusatif արտափայլումն արտափայլմունս
génitif արտափայլման արտափայլմանց
locatif արտափայլման արտափայլմունս
datif արտափայլման արտափայլմանց
ablatif արտափայլմանէ արտափայլմանց
instrumental արտափայլմամբ արտափայլմամբք