adj.

cf. Թախիծ.

adj.

ԹԱԽԾԱԼԻ ԹԱԽԾԱԼԻՑ. Լի կամ լցեալ թախծութեամբ. տխուր. տխրական.

Թախծալի եւ տրտմականն (կիրք) ի նինուէացւոցն ի մարգարէն շրջեցաւ. (Փիլ. յովն.։)

Առնէ զսա թախծալից. (Եզնիկ.։)

Կացեալ ի վերայ ծնկաց իւրոց՝ թախծալից զղջմամբ, եւ արտասուօք դնէր աղերս ամենահաստիչ փրկչին. (Կաղանկտ.։)

Ուրախանային զառժամանակեայ թաղծալից ուրախութիւն կենցաղոյս. (Փարպ.։)