cf. Թախանձանք.
ὅχλος perturbatio, molestia, moles, tumultus ἁηδές injucundum որ եւ Թախանձ. թախանձանք, Ստիպումն ձեռնարկութեամբ. եւ յոյզ բանից. նեղը խօթելը, մտնալը. զօռ.
Ոչ մի ոք ի սահմանացդ ընդ թախանձութեան մեղադրանօք անկանի։ Կրթեա՛ զքեզ կոչեցելովն առ ի բազմաց թախանձութիւն. (Անյաղթ պորփ. եւ Անյաղթ ստորոգ.։)
Ուր չիք ինչ ծաղր, եւ ոչ մարմնաւոր ինչ իրաց թախանձութիւն. յն. աղմուկ. (՟Ա. Տիմ. ՟Ժ՟Դ։)
Կամ Նեղութիւն. անձկութիւն. տաղտկութիւն. դժկամակութիւն.
Ժուժկալութեամբն (խնդրօղ երից նկանակաց՝) յաղթեաց թախանձանացն ... Որ ոչ թախանձութեամբ զգածի (Աստուած), եւ ո՛չ քնոյ ծառայէ. (Սեբեր. ՟Թ։)
Զբազում թախանձութիւնն, եւ զյետոյ բնաւորեալն ... որ են խռովեցուցիչք։ Վասն առ մարմնոցն թախանձութեան տեսանել լինելով։ Եթէ հանդերձեալ են ծիծաղել զինեւ, ոչ իցէ ինչ թախանձութիւն՝ խաղալով եւ ծիծաղելով շրջել ի հանդիսարանի. (Պղատ. տիմ. եւ Պղատ. եւթիփռոն.։)
Իսկ որ գրի ի Վարս ոսկ. ըստ հին ձեռ.
Գիտելով քո զբազում թախծութիւնս իմ.
ի ձեռ. նոր՝ դնի,
զԲազում թախանձութիւնս։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | թախանձութիւն | թախանձութիւնք |
| accusatif | թախանձութիւն | թախանձութիւնս |
| génitif | թախանձութեան | թախանձութեանց |
| locatif | թախանձութեան | թախանձութիւնս |
| datif | թախանձութեան | թախանձութեանց |
| ablatif | թախանձութենէ | թախանձութեանց |
| instrumental | թախանձութեամբ | թախանձութեամբք |