fugitive, that flies of his own accord;
— լինել, to take to flight.
αὑτόμολος sua sponte fugitivus. եւ բայիւ αὑτομολέω transfugio. Ինքնին հալածական, անձամբ փախստեայ առանց վարելոյ ուրուք.
Հասանիցէ կարօտւթիւն իբրեւ այր մի չար ինքնահալած. (Առակ. ՟Ա. 11։)
Ինքնահալած ի հայրենեանն լինէր գաւառէ։ Ինքնահալած լինի սարսռելով իմն. (Պիտ.։)
ինքնահալած լինիս բարուց քոց աղտիվք. (Շ. թղթ.։)