cf. Ինքնակայ.
Ինքնակայ. ինքնեղ. եւ Ինքնագոյ. անեղ.
Յայտնի ցուցանէր՝ եթէ ոչ նքնակաց ինչ իցեն, այլ է ոնմ՝ որ ունի եւ վարէ զամենայն։ Զի մի՛ ի յորինակեալ ընթացիցն ինքնակաց նչ կարծիցեն զարարածս. (Ոսկ. ես.։)
Մի է յիւրմէ նքնակաց, եւ ոչինչ յումեքէ ընկալեալ. (Սեբեր. ՟Ա։)
Երկու արմատս բարւոյ եւ չարի ասէ. եւ զայն ոչ յղութեամբ եւ ծննդեամբ, այլ ինքնակացս։ Ամենայն ինչ որ չէր եղեւ, արարած է, եւ ոչ ինքնակաց պատճառ ամենայնի. որոյ ոչ յղումքէ եղեալ, այլ ինքն ինքնակաց առաջին գտեալ. (Եզնիկ.։)
Անեղ եւ ինքնակաց ասեն զաշխարհս. (Սարգ. ՟բ. պ. ՟Է։)
ԻՆՔՆԱԿԱՑ. որպէս αὑτόματος sponte agens, fortuito eveniens. ինքնակամ. ինքնին շարժեալ կամ ի վեր երեւեալ, կացեալ յեղակարծուց.
Երեւէր նոցա ինքնակաց խարոյկ. (Իմ. ՟Ժ՟Է. 6։)