hy    |   fr

Ինքնակայ, ից

adj.

that subsists by itself.

adj.

ԻՆՔՆԱԿԱՅ որ եւ ԻՆՔՆԱԿԱՑ. Մտացածին ինչ՝ որ կացէ ինքնին արտաքոյ աստուծոյ, որպէս ինքնագոյ, ինքնեղ.

Ինքնակայ զաշխարհս ասեալ, եւ առանց նախախնամութեան. (Ասող. ՟Գ. 1։)

Սուտ են՝ որ ինքնակակայք ասեն եղեալքն. (Վրդն. սղ.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Ինքնակայութիւն, ութեան

Voir tout