self-existent, uncreated;
natural, spontaneous.
Ինքնն եղեալ, որպէս թէ իւրեւ առանց արարչի գոյացեալ. որ է մոլոր եւ մտացածին գիւտ ոմանց ի հեթանոսաց.
Մոլորեալ մարդկան յաստուծոյ ... զաշխարհս ոմանք ինքնեղ ասացին. (Նախ. ծն.։)
Զտարերս պատուեցին (որպէս) ինքնեղ. (Մագ. ՟Ե։)
Արարած է աշխարհս, եւ ոչ ինքնեղ։ ինքնեղ վարկաք զբերումն արարածոցս. (Լմբ. սղ.։)
Հաւատա՛, ո՛չ բնութիւն դոլ չարին, կամ ինքնեղ, կամ աստուծով լինել. (Լծ. ածաբ.։)
ԻՆՔՆԵՂ. որպէս Ի բնէ այնպէս եղեալ. բնական. անարուեստ. cf. ԻՆՔՆԵԿ, cf. ԻՆՔՆԵԱԿ. αὑτόματος.
ինքնեղ նաւահանգիստ՝ քան զայն որ յարուեստիցն եւ ի հնարաւոր ինդմարդկանէ. (Պիտ.։)
Գուբս շինուածոյս երկու, եւ լիճս երեք ինքնեղս. (Խոր. աշխարհ.։)
Որպէս Անեղ. ինքնագոյ. որ էն.
Ո՞րչափ եւս առաւել ինձ իմասցիո զաստուածայնոյն՝ ինքնեղ եւ ինքնաբաւական եւ անգիշեր լուսոյն. (Ղեւոնդ.։)