s.

cf. Խանդանք.

ԽԱՆՏԱՆՔ որ եւ ԽԱՆՏԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ. cf. ԽԱՆԴԱՆՔ.

Խանտանք նախանձու ոչ եղիցի ինձ առ այլ կին։ Առ անկարծութիւն խանտանաց նախանձու. (Փիլ. իմաստն.։)

Անիծիւք եւ թշնամանօք, խանտաւորութեամբ. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 25։)

Յստակ եւ սուրբ միտս ունի ի խանտաւորութենէ. (Սեբեր. ՟Դ։)