hy    |   fr

Խանտաւորութիւն, ութեան

s.

cf. Խանդանք.

ԽԱՆՏԱՆՔ որ եւ ԽԱՆՏԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ. cf. ԽԱՆԴԱՆՔ.

Խանտանք նախանձու ոչ եղիցի ինձ առ այլ կին։ Առ անկարծութիւն խանտանաց նախանձու. (Փիլ. իմաստն.։)

Անիծիւք եւ թշնամանօք, խանտաւորութեամբ. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 25։)

Յստակ եւ սուրբ միտս ունի ի խանտաւորութենէ. (Սեբեր. ՟Դ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif խանտաւորութիւն խանտաւորութիւնք
accusatif խանտաւորութիւն խանտաւորութիւնս
génitif խանտաւորութեան խանտաւորութեանց
locatif խանտաւորութեան խանտաւորութիւնս
datif խանտաւորութեան խանտաւորութեանց
ablatif խանտաւորութենէ խանտաւորութեանց
instrumental խանտաւորութեամբ խանտաւորութեամբք