ԽԱՆՏԱԼ. cf. ԽԱՆԴԱԼ.
Որ ոչ նմանեցին աստուծոյ սիրոյն, որ ծագէ զարեգակն չարեաց եւ բարեաց, այլ խանտացան. (Յճխ. ՟Բ։)
Խանտացեալ ընդ իրսն. (ՃՃ.։)
Խանտայ ընդ թագաւորութիւնն քրիստոսի։ Եթէ խանտայցէ, բազում դեղնութիւն եւ գունատութիւն հեղու զերեսօքն. (Ոսկ. մ. 7։ ՟Բ. 9. եւ 14։)