hy    |   fr

Խաշմութիւն

cf. ՀԱՇՄՈՒԹԻՒՆ.

Ցաւք եւ խաշմութիւնք ունին զպատճառն ի ծնողացն. (Եւագր. ՟Ի՟Ը։)

Հիւանդութիւն, խաշմութիւն, աղքատութիւն. (Տօնակ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif խաշմութիւն խաշմութիւնք
accusatif խաշմութիւն խաշմութիւնս
génitif խաշմութեան խաշմութեանց
locatif խաշմութեան խաշմութիւնս
datif խաշմութեան խաշմութեանց
ablatif խաշմութենէ խաշմութեանց
instrumental խաշմութեամբ խաշմութեամբք