adj.

cf. Խաւարին.

adj.

σκοτινός tenebrosus, tenebricosus. որ եւ ԽԱՒԱՐԻՆ, ԽԱՒԱՐԱԿԱՆ. Մթին. նսեմ. ուր կայցէ խաւար եւ մթութիւն (իրօք կամ նմանութեամբ).

Խաւարային ջուրք մինչեւ յամպս օդոց. (Սղ. ՟Ժ՟Է. 12։)

Ընդ ջրոցն խաւարայնոց. (Արծր. ՟Դ. 4։)

Ընդ խաւարային տեղիս եւ ի վիհս. (Պիտ.։ Յհ. կթ.։)

Խաւարային մեղք, կամ խորհուրդք, ծնունդք, գնացք. (Յճխ. էժ։ Եղիշ. ՟Է։ Նար. ՟Լ՟Ը. ՟Ծ՟Ղ։)

Ի խաւարային ժամու (երեկոյիս) զխաւարային կերակուրս (մարմնաւորս) խաւարային մարմնոյս տացուք. (Եղիշ. միանձն.։)

Զխաւարարնյինսն կատարելով զծանակութիւնս. () այսինքն զմեղանչական կամ սատանայական Յհ. իմ. պաւլ.։

Խաւարային դրդչմամբ (կամ դրդջմամբ) եւ լկտի երգով. (Յհ. կթ.։)

Զխոտորնական հետոցն խաւարայնոց. (Նար. ՟Ի՟Ա։)