ՄԱՌ կամ ՄԱՌՆ. Արմատ բառիցս Մռայլ, Մառախուղ. որպէս Մէգ, եւ միգանման հիւթ մածեալ. մար.
Գինի իբրու երկու տարւոյ՝ մառով եւ հոտով. (Վստկ.։)
Խաւար, մութ, մէգ, մառն, մռայլ (որպէս փաղանուանք). (Հին բռ.։)
Ծածկեցաւ մառամբ քաղաքն ամենայն. (Բառ. ստեփ. լեհ.։)
ՄԱՌ, կամ ՄԱՌՆ. որպէս Մայր ըստ վերջին նշ.
Հանդերձեալ էր արեւն ի մառն դառնալ։ Գայ գիշեր, եւ դուք՝ որ լոյսդ էք աշխարհի, ի մառն մտանէք, եւ լինի խափանումն նշանացս. (Եփր. ղեւտ. եւ Եփր. համաբ.։)