Մաշուած, ոյ

s.

τηκεδών liquatio, tabes. Մաշումն. հալումն. մաշեալ մասն. փտութիւն.

Յորժամ մաշեսցի միտքն, վերստին դարձել զմաշուածն յերակքն հանէ. (Պղատ. տիմ.։)

Զայս ամենայն մաշուածս մատաղագոյն մարմնոյն հանդերձ շնչով շարամանելով՝ ասասցուք սպիտակ մաղաս. (անդ։)