alas ! oh ! ah ! o !
վայեաց եւ ասէ, ո՜հ տէր, he cried out and said, oh! my Lord !
ո՜հ ինձ տէր, ah ! oh ! alas, oh dear ! woe is me !
ո՜հ անմտութեանն, ո՜հ կուրութեանն, oh what folly ! oh what blindness !
ո՜հ եւ աւաղ աւուրն այնորիկ, oh dreadful day !
ո՜հ հովիւք, woe to the shepherds !
ո՜հ մոլորութիւն, ո՜հ յիմարութիւն, oh what a mistake ! what nonsense !
ո՜հ թէ, would to God !
ո՜հ ո՜հ, ha ! ha !
ո՜հ, ո՜հ օր, woe, woe to the day !.
Ո՜Հ. Ὧ, ὧ! o! Աւա՛ղ. եղո՛ւկ. վա՛յ. վա՛հ. ո՛վ. ո՛. բաբէ. ա՛հ, ա՛խ, վա՛խ, վա՛հ, ո՛ւֆ, վա՛յ.
Մակբայ՝ աւաղականն. ա՛խ, ո՛ւխ, ո՛հ. (Թր. քեր.։)
Ո՜հ, պաշարեաց տէր զերիս թագաւորս։ Վայեաց, եւ ասէ, ո՛հ տէր։ Աղաղակեաց եղիա, եւ ասէ, ո՛հ ինձ տէր. (՟Դ. Թագ. ՟Գ. 10։ ՟Զ. 5։ ՟Գ. Թագ. ՟Ժ՟Ե. 20։)
Ո՜հ որոց թողեալ իցէ զճանապարհս ուղիղս՝ գնալ ի ճանապարհս խաւարինս. (Առակ. ՟Բ. 13.)
ուր ասէ (Լմբ.)
Զո՛հ բառս ի վերայ այնպիսի իրացն առնումք, յոր ձկտիմք, եւ նա զերծանի ի մէնջ. եւ յոչ հասանելն՝ ո՛հ ասեմք ընդ տոյժն»։
Ո՜հ, ո՛րչափ ի բարեաց զրկեցայ. ո՛հ, ո՛րչափ չարեօք զիս կապեցի. (Ոսկ. ղկ.։)
Ո՜հ, քանի՞ դառն է պատմութիւնս. (Լաստ. ՟Ժ՟Է։)
Ո՛հ, զի՞նչ արասցուք յորժամ ազդէ բարբառն ի մէջ գիշերին ահեղ. (Տաղ.։)
Ո՛հ, չարաչար մանեցեր, եւ աւերեցեր։ Ո՛հ, քանի՞ պակասութիւն է մեզ եւ երկրի՝ մեկնիլն ի մէնջ սրբոյն մեծին անտոնի։ Զկնի խոզիցն ընթացաք. ո՛հ, եւ զխոզս արածեցաք. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Ո՛Հ. Ստէպ սեռական խնդրով ըստ յն. որ կարծի ի հյ. նաեւ տրական.
Ո՛հ անագորոյն մտացն։ Ո՜հ թշնամանացս։ Ո՜հ ամբարտաւանութեանս։ Ո՜հ կուրութեանն։ Ո՛հ անտեղոյս եւ ահագին յիմարութեանս։ Ո՜Հ ապախտաւորութեանն։ Ո՜հ անմտութեանն. (Ոսկ. մտթ.։ Սեբեր. եւ այլն։)
Ո՛հ գործոյն, եւ ողբո՛ւմն գործելեացն. (Խոսր.։)
Ո՛հ եւ աւաղ աւուրն այնորիկ լուսանալոյ. (Լաստ. ՟Ժ՟Ա։)
Դուն ուրեք ընդ ուղղականի. (որ ի յն. սեռական)
Ո՛հ մոլորութիւն, ո՛հ յիմարութիւն. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 4։)
Ո՛հ անպիտան եւ ցուրտ մխիթարութիւն. (Ճ. ՟Ե.։)
Ո՛հ ամօթոյ արժանի ստութիւնդ, եւ առասպելագոյն քան զամենայն ստութիւն. (Ղեւոնդ.։)
մջ. աւաղական. Ո՛Հ ԹԷ. մջ. աւաղական. Ո՛հ. ա՛խ. հա՛յ վա՛խ.
Ո՛հ թէ՝ ո՞ւր իցէ նա, որ զայնպիսի մեծութիւնն իւր եւ թող աւերեալ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
Կամ ըղձական. Օ՜շ թէ. երանի թէ. իցէ թէ՝. ա՛խ թէ.
Ոհ թէ՝ կարօղ լինէի խլել զփուշս իմ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Զ։)
Ո՛հ թէ մեք այսպիսի բաժանմամբ բաժանեալ լինէաք. (Ոսկ. գծ.։)
Ո՛հ թէ. ո՛հն՝ փափաքանաց, որում ոչ հասանեմք, է տարացոյց. (Լմբ. սղ.։)
Ո՛հ թէ թողոյր ոք զիս մերձ խաչիդ։ Ո՛հ, թէ առնես ինձ այցելութիւն. (Գանձ.։)
աւաղական. Ո՛Հ Ո՛Հ. մջ. աւաղական. ὥ ὥ! o o! Ո՛հ, վա՛յ վա՛յ.
Ո՛հ ո՛հ օր, զի մերձ է օր տեառն, զի հասեալ է վախճան ազգաց. (Եզեկ. ՟Լ. 2։)
Եւ հեգնական. Վա՛հ. վա՛շ վա՛շ.
Ո՛հ ո՛հ, արդարն մոլորեցաւ. (Եւս. պտմ. ՟Բ. 23։ յորմէ եւ Սարգ. եւ այլք։)
Ծափէին, եւ երգելով ասէին, ո՛հ ո՛հ, պամբոյ ժպտեցաւ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա։)