s.

fault, guilt;
condemnation;
debt;
duty;
obligation, engagement.

s.

Պարտաւորն գոլ. արկումն ընդ պարտեօք, եւ ընդ դատապարտութեամբ.

Չարաչար բառկութեամբ վարեցաւ ընդ իս՝ պարտաւորութեամբն ադամայ. (Իսիւք.։)

Որով թողութիւն պարտաւորութենն ի մեղաց գտաք, եւ յօրինացն. (Արշ.։)

Ստուգեաց ի հազարապետէն զառնն պարտաւորութիւն. (Եղիշ. ՟Է։)

Խորհէր՝ զի յիրացն վկայութենէ, եւ ոչ ի խօսից իւրոյ ի բաց վճարեսցէ զինքն յայնմ պարտաւորութենէ, զոր յանդգնելայքն ածէին ի վերայ նորա. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 12։)

Ոչ նոր ինչ գտեր յիս զյանցանացս պարտեաց մառախուղ, այլ նոյն եմ յաւէտ նովին պատահմամբ պարտաւորութեան Նար. (՟Ի՟Բ։)

Ոչ միայն անմտութեան, այլ անհաւատարմութեան ունի զպարտաւորութիւնն . յն. յանդիմանի. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 26։)

Պարտաւորութիւն. որպէս Հարկ անհրաժեշտ.

Ընթանան եւ փոքունք ախտք՝ է երբէք զի ի պարտաւորութեանց զօրութիւնս. (Մեկն. ղեւտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif պարտաւորութիւն պարտաւորութիւնք
accusatif պարտաւորութիւն պարտաւորութիւնս
génitif պարտաւորութեան պարտաւորութեանց
locatif պարտաւորութեան պարտաւորութիւնս
datif պարտաւորութեան պարտաւորութեանց
ablatif պարտաւորութենէ պարտաւորութեանց
instrumental պարտաւորութեամբ պարտաւորութեամբք