fault, guilt;
condemnation;
debt;
duty;
obligation, engagement.
Պարտաւորն գոլ. արկումն ընդ պարտեօք, եւ ընդ դատապարտութեամբ.
Չարաչար բառկութեամբ վարեցաւ ընդ իս՝ պարտաւորութեամբն ադամայ. (Իսիւք.։)
Որով թողութիւն պարտաւորութենն ի մեղաց գտաք, եւ յօրինացն. (Արշ.։)
Ստուգեաց ի հազարապետէն զառնն պարտաւորութիւն. (Եղիշ. ՟Է։)
Խորհէր՝ զի յիրացն վկայութենէ, եւ ոչ ի խօսից իւրոյ ի բաց վճարեսցէ զինքն յայնմ պարտաւորութենէ, զոր յանդգնելայքն ածէին ի վերայ նորա. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 12։)
Ոչ նոր ինչ գտեր յիս զյանցանացս պարտեաց մառախուղ, այլ նոյն եմ յաւէտ նովին պատահմամբ պարտաւորութեան Նար. (՟Ի՟Բ։)
Ոչ միայն անմտութեան, այլ անհաւատարմութեան ունի զպարտաւորութիւնն . յն. յանդիմանի. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 26։)
Պարտաւորութիւն. որպէս Հարկ անհրաժեշտ.
Ընթանան եւ փոքունք ախտք՝ է երբէք զի ի պարտաւորութեանց զօրութիւնս. (Մեկն. ղեւտ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | պարտաւորութիւն | պարտաւորութիւնք |
accusatif | պարտաւորութիւն | պարտաւորութիւնս |
génitif | պարտաւորութեան | պարտաւորութեանց |
locatif | պարտաւորութեան | պարտաւորութիւնս |
datif | պարտաւորութեան | պարտաւորութեանց |
ablatif | պարտաւորութենէ | պարտաւորութեանց |
instrumental | պարտաւորութեամբ | պարտաւորութեամբք |