creditor.
Տէրն փոխոյն, ընչից, որ եւ լինի իշխան առնլոյ պարտս ի պարտապանէ. ըստ յն. ասի, ᾦ ὁφείλει , cui debet, որում պարտի (ոք). առնելիքի տէր.
Եղիցի պարտապանն իբրեւ զպարտատերն. (Ես. ՟Ի՟Դ. 2։)
Աներկիւղ ի դատաւորէ եւ ի պարտատիրէ։ Ի վերայ ամենայն պարտատիրաց. (Մխ. դտ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | պարտատէր | պարտատեարք |
| accusatif | պարտատէր | պարտատեարս |
| génitif | պարտատեառն | պարտատերանց |
| locatif | պարտատեառն | պարտատեարս |
| datif | պարտատեառն | պարտատերանց |
| ablatif | պարտատեառնէ | պարտատերանց |
| instrumental | պարտատերամբ | պարտատերամբք |