adj.

emitting flashes, flashing, sparkling.

adj.

ՓԱՅԼԱԿՆԱՑԱՅԹ ՓԱՅԼԱԿՆԱՑԱՅՏ. Որ ցայթէ կամ ցայտէ զփայլատակունս. հրացայտ. բոցանշոյլ իբրեւ զփայլակն.

Զոր հրեղէն աթոռքն փայլակնացայթ հնչմամբ ընդունել ոչ բաւէին. (Պրոկղ. ներբ. ղկ.։)

Տեսանեմ այր մի փայլակնացայթ։ Մերկացեալ ի փայլակնացայթ փառացն. (ՃՃ.։)

Զարհուրեալք ի փայլակնացայտ եւ յանմատոյց լուսոյ աստուածութեանդ։ Յորմէ սասեալ դողային փայլակնացայտ ի լուսոյն։ Զարհուրեալք ի փայլակնացայտ տեսլենէ դատաւորին. (Պտրգ.։ Շար.։ Սարգ. ՟բ. պ. ՟Զ։)

Ամպքն՝ լուսատեսակ, փայլակնացայտ եւ այլն։ Փաղփաղուն եւ փայլակնացայտ պայծառութիւն (ականց). (Խոր. վրդվռ.։ Վրք. ոսկ.։)