cf. Ամոլ.
ԱՄՈԼ մանաւանդ ԱՄՈԼՔ. (ի համ, եւ ուլն) Լծորդ, լծակից. զոյգ արջառոց՝ որք ուլամբք զնոյն լուծ ձգեն, կամ զոյգ ձիոց՝ որ լծին ի մի կառս. եւ նմանութեամբ՝ երկու անձինք գործակիցք իրերաց, որպէս Պետրոս եւ Պօղոս, Լուսաւորիչն եւ Յակոբ Մծբ. Անտոն եւ Կրօնիդէս, եւ այլն. ամոլ, ջուխտակ, ընկեր. չիֆթ. պիր չիֆթ. ξυνωρίς, συνωρίς bijuga, bijuges, par, biga
Եզն ամոլին. (Նար. տաղ.։)
Բարձ Պօղոս վիրօք զլուծ նորա, զոր ձգէր եզն ամոլոյն (կամ ամլոյն, Պետրոս կամ Ստեփաննոս). (Ագաթ. եւ Ճ. ՟Ա.։)
Առեալ Հերակլեայ զմին յամլոց եզանցն՝ եզեն եւ ճաշակեաց. (Նոննոս.։)
Բարեաց լծակից ամոլքն (յն. մի եւեթ բառ) Պետրոս եւ Պօղոս. (Կոչ. ՟Ժ՟Զ։)
Ամոլք հաւատոյ այսօր փայլեն. (Շար.։)
Լուծն Քրիստոսի բարւոք ուղղեցաւ ի ձեռն ամոլիցդ.
Սեանցն եկեղեցւոյ՝ ամոլացն հաւատոյ։ Ածաք եզն ամոլեաց. (Կոչ. ՟Զ։ Շար.։ ՃՃ. պետր. պօղ.։)
Ամոլքն (առաքեալք) որ խօսեցան զամենայն լեզուս. (Ագաթ.։)
Ամոլք ուղղաձիգք եւ հանդարտաքայլք ... Պատարագելի ամոլք գառանց։ Ամոլք կենաց հաւատոյ. (Նար. առաք. եւ Մծբ.։)
Ամոլք հաւատոյ, եւ պարծանք եկեղեցւոյ, եւ հովիւ քաջընթաց. (Շար.։)
Երկոքեան ամոլքն աստ եկեալք. (Զենոբ.։)
Միաբանեցին երկու երկու (տիկնայք) իբրեւ ամոլք հաւանք եւ հաւասարք՝ ուղիղ տանելով զակօսն. (Եղիշ. ՟Ը։)
ԱՄՈԼՔ ՋԼԱՑ. cf. ԱՄՈԼԱՋԻԼ.
Ջղացն ամոլեաց վնասակարութիւն. (Մագ. ՟Թ։)
ԱՄՈԼՔ ԿՑՈՐԴՈՒԹԵԱՆ. Երեւելի մասունք ի նաւի կցեալք ընդ իրեարս.
Լուծք ստուարք ամոլիցն կցորդութեան բաժանեցան. (Նար. ՟Ի՟Ե։)
ԱՄՈԼՔ Ի ՏԱՌՍ. Տառք լծորդք ընդ միմեանս վասն համանմանութեան ձայնից, որպէս մ, պ, բ, փ, որք երբեմն փոխանակեն զտեղի իրերաց՝ ընդ նովին լծով մտեալ, մանաւանդ ի լծորդութիւնս բայից յունաց.
Բենն ի միջակացն, եւ զմենն եւ զպէն իբր ամոլք ի լերկիցն, իսկ զփիւրն ի թաւացն շարայարելով ի մի լծակցութիւն. (Երզն. քեր. ի Համամայ։)