adj.

որ եւ ԱՆԾԱԾԿԵԼԻ. ἁπερικάλυπτος. abscondi nescius, apertus. Ոչ ծածուկ, եւ ոչ ծածկեալ. անթաքչելի. բացերեւ. յայտնի. բաց. աչըգ. աշքեարէ.

Սերովբէք զանծածուկ եւ զանշէջ ունելով լուսատեսակ եւ լուսաւորիչ առանձնաւորութիւն։ Հուր լուսաւորական՝ անծածուկ լուսափայլութեամբք. (Դիոն. երկն.։)

Անծածուկ երեւութիւ յայտնեալ ճանաչին։ Անծածուկ յայտնութեամբ. (Պիտ.։)

Յայտնի եւ անածուկ են. (Փարպ.։)

Ամենայն որ ինչ ի մեզ է՝ անծածուկ է նմա եւ յայտնի. (Վրդն. խր.։)

adv.

Կամ իբր մ.

Եցոյց վերին զօրութիւնն յայտնապէս անծածուկ. (Փարպ.։)

Եւ իբր անծածկոյթ. հոլանի. ոչ ունօղ զգլխաշուք. գլխիբաց. եօրթիւսիւզ. ἁκατακάλυπτος, ἁσκεπής.

Կինն անծածուկ գլխով ի մէջ անցցէ. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Անծածուկ գլխովս. (ՃՃ.։)

Կանայքն անծածուկ եւ մերկ գլխով մարգարէանային։ Ո՛չ է հարկ առն միշտ անծածուկ գլխով լինել։ Անծածուկ ունելն՝ նոյնպէս թշնամանք է. (Ոսկ. ՟ա. կոր.։)