s.

ԱՆՅԻՇՈՂՈՒԹԻՒՆ ԱՆՅԻՇՈՒԹԻՒՆ. ἁμνημοσύνη, ἁμνηστία. oblivio. Անյիշատակութիւն. եւ Անյիշաչարութիւն.

Հետեւեալ լինին անզգամութեանն՝ անուսումնութիւն, անհմտութիւն, անյիշողութիւն. (Արիստ. առաք.։)

Իբրեւ ի բանտ արգել եղեալ անյիշողութեամբ։ Պահեցաւ անյիշութեամբ որպէս ի բանդի. (Արշ.։)

Մոռացումն եւ անյիշութիւն (կամ անյիշողութիւն) առնիցէ հոգւոյ զախտաւոր բնութեանս շարժմունս. (Նիւս. կուս.։)

Յաւուր բարեաց անյիշութիւն չարեաց. (Սիր. ՟Ժ՟Ա. 27։)

Անզգայութիւն իրացն, եւ անյիշութիւն վերնոցն. (Կլիմաք.։)

Մեղաց անյիշութեամբ պատուեալ. (Պրպմ. ՟Լ՟Է։)

Անյիշութեան արժանի եղեալ։ Ի կենացս ժամանակի դիւրաւ ընդունիցիմք քաւութիւն եւ անյիշութիւն. (Փիլ. քհ. ՟Ժ՟Բ։ Սարկ. քհ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անյիշութիւն անյիշութիւնք
accusatif անյիշութիւն անյիշութիւնս
génitif անյիշութեան անյիշութեանց
locatif անյիշութեան անյիշութիւնս
datif անյիշութեան անյիշութեանց
ablatif անյիշութենէ անյիշութեանց
instrumental անյիշութեամբ անյիշութեամբք